Van huis naar thuis

Hoi allemaal!

Om te beginnen mijn verontschuldigingen, ik heb mijn blog de afgelopen maand goed laten verstoffen. Goed voornemen voor volgend jaar: ga het een beetje bijhouden!

Maar goed, ik zal eerst eens even het een en ander vertellen over mijn wonderbaarlijke gebeurtenissen in Engeland na 8 november. Zoals men kan begrijpen, is er een (lichte) routine in mijn werkweken gekomen na alle gekheid rond Fresher's Week en de andere kennismakingsweken. Een standaardweek ziet er voor mij, op de uni als volgt uit:

Maandag: Lekker uitslapen, studiewerk voorbereiden voor Indians & Britons seminar, meestal uitgebreid shoppen in de supermarkt, af te sluiten met de pubquiz in McQ's (de bar van mijn college)

Dinsdag: zware dag, 's ochtends vroeg (tenminste, vroeg naar mijn begrippen) om 7.30 uur opstaan, laatste aantekeningen voor I & B doorlezen en door naar 't college van 9.15 uur. Klaar om 11.15 uur. Dat betekent dat ik nog een lange dag te tijd heb om verder te studeren, dit maal voor Guerilla's & Greenbacks, en heb ik nog wat tijd om een beetje te luieren. Dinsdag is meestal de dag dat ik thuis blijf, uitgebreid kook en een drankje nuttig met mijn huisgenoten.

Woensdag: daginvulling afhankelijk van de hoeveelheid werk die ik op een dinsdag heb gedaan. Dit komt er in de regel op neer dat ik nog véél moet lezen voor G & G. Dé avond dat ik zeker níet uitga, want woensdag-avond is Ziggy's-avond, en Ziggy's is een ruktent.

Donderdag: Mijn favoriete dag. Op een mooi tijdstip (12.15 uur) mijn G & G college, wat een van de gaafste colleges is die ik ooit heb mogen meemaken. Nog mooier: om 14.15, als het seminar is afgelopen, heb ik weekend! Luieren begint in de regel om 14.17 uur, aangezien de les één minuut lopen is van mijn kamertje. Hiernaast is de donderdag mijn favoriete stap-avondje, mede omdat het studentenavond is in de Gallery.

Vrijdag: lounge-dag. Dagje waarop ik in de regel weinig onderneem, al is het traditie geworden dat ik op deze dag ga hardlopen. 's Avonds vaak weer uit, ditmaal voornamelijk naar 'the Dutchess'. Deze toko lijkt qua stijl / muziek erg op de Utrechtse Tivoli, en de dubbele sambuca-shots zijn maar 2 pond. Cruciaal gegeven!
Zaterdag: hockeydag. Neemt een groot deel van de dag in beslag, vooral als er uitwedstrijden gespeeld moeten worden. Na hockey ben ik in de regel uitgeblust en heb ik grote hoeveelheden perculation (voor de niet ingewijden: koffie) nodig om de dag door te komen. Niet echt stappen dus.

Zondag: Collegehockey en Maarten begint met het voorbereiden van I & B. Relatief relaxed dagje. En zo is het weekje rond.

Nu dat duidelijk is, zal ik een paar hoogtepunten na 8 november uitlichten. Om te beginnen heb ik half november een open lecture van Prins Hassan van Jordanië bijgewoond. Erg indrukwekkend. De zaal stond volledig vol met mensen, waarvan de helft met het oog op veiligheidsmaatregelen het pand weer moest verlaten. Ik kon gelukkig blijven. Prins Hassan is een belangrijke spelen in het Middden-Oosten om het debat tussen de verschillende godsdiensten op gang te houden, en had een interessante, hoe wel weinig vernieuwende, kijk op de problematiek in deze regio. Het is wel goed om te zien dat deze prins, hoewel in een zeer invloedrijke positie, goed nuchter blijft over problemen en zijn verhaal voorziet met veel grapjes en anekdotes. Zo moet hij nog altijd lachen om het feit dat hij ooit door een gastheer is aangesproken met 'Royal Highness, Prince El Hassan bin Laden' in plaats van 'bin Talal', zijn werkelijke achternaam. Dodelijke fout, zou ik denken, maar hij gebruikt het tegenwoordig in zijn speeches om de draak te steken met zichzelf.

Tussen deze gebeurtenis en begin december gebeurd er niet al te veel opmerkelijks. In de regel vul ik de dagen met het hierboven beschreven dagschema, en ga ik vaak naar het centrum van York om inkopen te doen voor verjaardagen en ideetjes op te doen voor mijn eigen verjaardag. York ziet er rond deze dagen al heel sprookjesachtig uit. Om de week zijn er markten (zoals de Saint Nicholas-fair eind november), en alle winkels hebben hun kerstdecoratie al half november opgehangen. Tegen het einde van november zijn Chris en ik, terwijl het gesneeuwd had, de Minster opgeklommen. Chris was hier nog nooit geweest, de cultuurbarbaar. Het is echt een prachtig gezicht om op York en de omgeving neer te kijken terwijl alles wit is.

December in York was top! De eerste verjaardag (3 december) die we hadden was van Marie, onze Noorse huisgenote, en hebben dat met een klein etentje gevierd, om het grote feest te combineren op mijn verjaardag. Op 5 december heb ik in Fairfax House, een groot landhuis dat bij Vanbrugh College hoort, met zowel Nederlanders als andere (internationale) studenten Sinterklaas gevierd. Ouders en familieleden hadden ons pepernoten, taaitaai, marsepein en chocoladeletters opgestuurd, en, gecombineerd met de maar al te zoete film 'Alles is Liefde' hebben we er een leuke avond van weten maken! Dit ging gelijk over naar de zesde, mijn eerste verjaardag in het buitenland. En wat voor eentje! Het feestje begon al om 11.oo uur, waar men ter plekke besloot om een 'all-day drinking party' in te lassen. Ik heb nog redelijk rustig aan gedaan, maar feestjes van 11.00 t/m 5.00 uur zijn toch wel erg zwaar! Desalniettemin een van de mooiste verjaardagen ooit gehad. Mijn hele huis had zich er voor ingezet, en had voor mij een boek gemaakt, waarin iedereen een eigen pagina/pagina's had om vol te plakken met alles wat hen aan mij koppelde. Het was schitterend om te zien hoe veel werk sommigen hiervan gemaakt hadden! Daarnaast nog wat andere cadeau's gehad, waaronder een mooie foto van Marie en mij, die nu staat te pronken op m'n kamertje.

Na de zesde stond alles in teken van kerst en essays. Ik had nog twee essays te schrijven, waarover ik in beide gevallen een redelijk (I&B) tot goed (G&G) gevoel over had. Hierna kon ik mij dan eindelijk storten op kerst! Het is gebruikelijk om een Winter Ball bij te wonen rond deze dagen. Winter Balls worden georganiseerd in verschillende verbanden, bijvoorbeeld door een society (vereniging), maar ook door het college zelf. Ik ben naar het Ball van de ISA (International Students Association) en naar dat van Goodricke geweest. Beide balls waren erg leuk, hoewel de prijs/kwaliteit verhouding op het Goodricke Ball ver te zoeken was. Heb gelijk geleerd dat Engelse studenten zich ook heel Nederlands (lees: zuinig) kunnen uitlaten, een goede zaak! De foto's hieronder geven hopelijk een beeld van deze balls. Ik in tuxedo = ISA Ball, ik in pak = Goodricke Ball.

Marloes en ik

Vlnr: Lucille, Marloes, ikkes, Keira

Marloes en ik

Ik in pak, klaar voor het Goodricke Ball Marie en ik
Vlnr: Andy, Shaun, Sarah, ik
Na deze balls was het zo'n beetje afgelopen voor het eerste term in York. Mensen begonnen met vertrekken vanaf 19 december. Het geeft een vreemd gevoel om als eerste aan te komen in begin oktober, en als een van de laatste te blijven. Gelukkig heb ik nog een heel term voor me! Dit gaat helaas niet op voor Marie. Zij bleef maar een term, en zit nu weer in Noorwegen. Alle ander internationale studenten blijven hier wel langer dan ik, de volgende die het pand dus gaat verlaten ben ik. Aaargghhh!

Maar goed, ik moet niet te ver vooruit kijken. Eerst maar eens opnoemen wat er voor volgend jaar op het programma staat. Om te beginnen ga ik de 31e weer naar Engeland, om hier New Year's Eve te vieren. Hierna ga ik met Andy, Shaun en Marie (die weer overkomt!) een gave roadtrip maken door Engeland. Tijdens deze trip willen we Middlesborough, the Lake District, Manchester, Liverpool, Cheddar (van de kaas, maar er is meer!), Stratford-upon-Avon, Stonehenge, Oxford en Land's End aandoen, terwijl we blijven tukken bij andere huisgenoten thuis. Dat gaat leuk worden!

Tot binnenkort, en geniet van de jaarwisseling!

Verdere ontwikkelingen

Hallo allemaal!

Na een lange tijd is het weer tijd voor een mooie update. Na mijn laatste update is er (iets) meer regelmaat in m'n leventje hier gekomen. Ik ben, in vergelijking met mijn studie in Utrecht, veel tijd kwijt met studeren. De studie hier verloopt in de regel prima; ik heb een paar problemen met het vak Indians & Britains, omdat ik merk dat ik niet voldoende achtergrondinformatie over de Britse geschiedenis heb, maar het andere vak, Greenbacks & Guerrillas, is erg interessant, makkelijker en heeft een enthousiaste leerkracht. En had ik al verteld dat 't ook interessant is?

Naast mijn studie heb ik natuurlijk ook zat andere dingen te doen. Ik ben nog altijd erg blij met m'n huisgenoten, en het merendeel van de tijd zitten we gezellig in de keuken te schranzen of te socialisen. Uitgaan doe ik uiteraard ook nog voldoende, maar het is wel minder dan in de eerste weken. Tegenwoordig ga ik nog maar 5 dagen in de week ;-). Ik ben trouwens blij om te horen dat de eerste kluit Nederlanders (Fahrid, Hans, Harm en Rob) in december overkomen naar het altijd gezellige York om mij hier op te zoeken. Mochten er anderen willen volgen, u bent van harte welkom!

Ik probeer mezelf nog altijd aan te passen aan deze cultuur. Zo heb ik hier naast me, in plaats van een kop koffie, een kop thee staan. Thee is goed! Thee is gezond! Drink thee!
Natuurlijk drink ik ook nog altijd veel koffie, ik heb Douwe Egberts gevonden, maar een bakkie thee is op z'n tijd best lekker, zelfs met melk. Andere culinaire praktijken heb ik echter afgezworen. Zo is er hier iets als een speciale zondagse lunch, en wordt vaak in een pub genuttigd. Tot zo ver geen problemen, Maarten houdt immers van pubs. Toen ik echter een stokbroodje kaas wilde bestellen, werd ik raar aangekeken door een paar van de Engelse studenten. Tijdens een zondage lunch dient men een 'sunday roast' te eten, een volledige warme maaltijd met vleesch, Yorkshire pudding, fijngestampte erwten en veel aardappelen. Zo'n maaltijd is me toch nét iets te heftig, helemaal voor lunch!

Naast culinaire aanpassingen gaat het ook op andere vlakken steeds makkelijker. Ooit was ik verbaast over het feit dat mensen die emigreerden vanuit Nederland naar het VK, de VS of Australië moeite krijgen met hun Nederlands, nu kan ik dat stukken beter begrijpen. Ik zit hier de hele tijd op de backspace te rammen, omdat ik de hele tijd een Engelse zinsbouw hanteer of Nederlandse woorden met Engelse vervang. Het is dus goed om op deze wijze weer een beetje met Nederlands bezig te zijn.

Sportief gezien is hier ook alles dik in orde. Ik vind 't maar al te prettig om 's ochtends richting het centrum te joggen en een ronde over de stadsmuur te maken. Het is een prima manier om historisch York te zien, en tegelijkertijd je conditie te verbeteren. Ook hockey gaat goed; ik ben nog altijd dik tevreden met het team waarin ik in speel, en sinds kort is ook het college hockey van start gegaan. Dat betekent dat Goodricke, het college waarin ik woon, moet spelen tegen andere colleges. Klinkt erg gevaarlijk, maar het is van een erg laagdrempelig niveau. Zo mag de bal niet hoog gespeeld worden, en zijn de strafcorners geschrapt (helaas Duco!)

Dat was 'm wel weer zo'n beetje voor vandaag. Zoals jullie kunnen lezen vermaak ik mij hier nog steeds opperbest, en blijf dit ook wel doen. Het enige wat zo jammer is, is het feit dat de dagen zo kort zijn. Maar goed, aangezien dat het enige is waarover ik te klagen heb, moet ik mij niet aanstellen!

Tot binnenkort,
Maarten

Freshers Week

Zo, eindelijk weer eens een update van m'n blog. Afgelopen weken waren erg zwaar, voornamelijk voor de lever!

Zoals ik in mijn laatste blog al had vermeld, was het afgelopen week Freshers Week. Freshers Week is de eerste week dat eerstejaars studenten op zichzelf wonen, zonder controle van hun ouders of verzorgers. Het gevolg hiervan is elk jaar hetzelfde: drankmisbruik, affaires, weinig nachtrust en slecht eten, kortom, een topweek! De verschillende colleges organiseren allemaal verschillende evenementen, zodat er altijd wel iets naar je gading bij zit.

Het uitgaansleven is hier uitgebreider dan ik had verwacht. Het aantal pubs is enorm, er schijnt een pub voor elke dag van van 't jaar te zijn. Ook zijn er hier een aantal clubs waar je tot in de vroege uurtjes kan feesten. Ik ben tot nu toe in de Tru en de Ziggy's geweest. De Ziggy's is werkelijk geen drol aan, de Tru daarintegen is een diamantje! Gave lay-out, relatief goedkope drankjes en vaak goede muziek. Er zijn nog twee andere clubs in de stad, de Salvation en de Gallery, maar ik heb (helaas) nog geen kans gehad om hier eens binnen te kijken. Uitgaan doen de Engelse (dames) trouwens in zo min mogelijk kleding, een interessant gegeven in sommige gevallen!

In deze week heb ik ook voor het eerst kennis gemaakt met m'n nieuwe huisgenoten, circa 16 in totaal. Het is een leuke, gemixte groep van UK en buitenlandse studenten, met leeftijden varierend van 18 t/m 26. Op onze gang zitten onder andere een Deens/Amerikaanse, een Japanse, een Noorse en, natuurlijk, een Nederlander. Iedereen hier is geinteresseerd in andere culturen en talen, wat voor hilarische taferelen zorgt. Ben nu al meerdere keren gevraagd of ik dope dealde. En heb je ooit wel eens een Engelsman Nederlands horen praten? Nee? Houden zo!
In vergelijking met anderen heb ik het goed getroffen met mijn huis. Ik heb van andere internationale studenten gehoord dat zij in een huis zaten met enkel Britse studenten, of juist het tegenovergestelde, een huis met enkel Chinese studenten. Beide uitersten zijn niet aan raden. Onze mix is echter fantastisch. De meeste internationale studenten zijn een aantal jaar ouder dan de startende UK-freshers (welke gemiddeld 18 zijn) en zij willen dan ook maar al te graag het voorbeeld van de oudere studenten volgen. Helaas ben ik niet echt een voorbeeldfunctie, muhaha.

Na deze twee weken van feesten is het nu eindelijk weer tijd voor hard studeren. Hier gaat dat er toch een stuk anders aan toe dan in Nederland. Neem de leeslast voor geschiedenisstudenten bijvoorbeeld; het is hier niet vreemd dat je meer dan 500 pagina's in een week moet voorbereiden, en hier vervolgens ook iets zinnigs over weet te zeggen. Een tweede verschil is de wijze waarop les wordt gegeven. De seminars hier hebben in dezelfde opzet, het is echter veel meer gebruikelijk dat je elkaar constant blijft aanvullen, tot vervelens toe. Het is dan ook niet echt mogelijk om laid-back op je kont te zitten, je moet echt iets doen! Da's natuurlijk een goede zaak, en ik ga dan ook proberen om deze spirit mee terug te nemen naar Nederland.

Het laatste grote probleem dat ik in Engeland tegenkwam is trouwens opgelost. De eerste weken had ik hier een chronisch tekort aan koffie. Gevolg: barstende hoofdpijn. Ik heb nu echter een perculator op de kop weten te tikken, en kan hiermee echte caffaine-bommen produceren! Desalniettemin probeer ik uiteraard ook te integreren in de Engelse cultuur; ik drink nu regelmatig thee (zelfs mét melk, dat doen ze hier allemaal), en ook 't Engelse eten is, in de regel, goedgekeurd. Met met bier zit het helemaal goed ;-)

Zoals jullie zien heb ik het hier prima naar mijn zin. Ik ben nog niets belangrijks kwijtgeraakt, de taal gaat me best af en ik ben nog geen andere grote problemen tegen gekomen. De campus en de binnenstad ken ik onderhand op m'n duimpje, en overal waar ik kom, kom ik bekenden tegen. Dat is het grote voordeel van een universiteits-campus; het contact met je medestudenten is zo intensief dat je elke dag nieuwe mensen blijft ontmoeten, ongeacht wat je bezigheden zijn. Genoeg voor nu, ik ga proberen een fiets te kopen. Ik zal volgende week weer een stukje publiceren over de lessen in Engeland en de andere gebeurtenissen in het wonderlijke Engeland! Foto's volgen nog

Op de Uni

Zo, eindelijk, en na aandringen van velen, weer een berichtje vanuit de UK. M'n internet werkt nog niet naar behoren, en 't is daarom lastig om de tijd te nemen om jullie het laatste nieuws uit York mee te delen.
Op dit moment heb ik ' eindelijk' wat vrije tijd om rond te hangen en sommige zaken te regelen. onbezorgd door kan gaan met het koppen van hockeyballen. Heerlijk!

Afgelopen paar dagen ben ik eigenlijk voornamelijk bezig geweest met netwerken, socialisen en andere erg belangrijke dingen. Ik kan gelukkig vanaf maandag al gebruik maken van m'n eigen kamer in Goodricke College; het is een prima hokkie, vergelijkbaar met hetgeen ik in Utrecht heb/had, met grootste verschil dat hier een wastafel aanwezig is. Het enige wat momenteel minder prettig is, is de douche. Deze is maar 1.70 m hoog, en dit geeft, zeker als je de avond ervoor ben wezen stappen, niet de meest prettige douche-ervaring.

Behalve de douche heb ik echter niets te klagen. Het weer is hier het merendeel van de tijd, schitterend (ja, ja, dat gaat snel veranderen, ik weet het). Er lopen hier overal dieren, voornamelijk vogels, konijnen en eekhoorns. Je zou er een hele maaltijd mee kunnen samenstellen, ware het niet dat deze dieren als heilig werden beschouwt. Het verhaal gaat dat je op de campus iemand kan slaan, en hiervoor enkel een boete krijgt, maar als je een eend (of zwaan, of eekhoorn) trapt, wordt je gelijk van de campus gezet en hoef je niet terug te komen. Vorig jaar schijnt er een kerel uit China te zijn geweest, die een van de eenden had gebruikt om ' Peking Duck' te maken en mocht gelijk vertrekken.

Nu ik het toch over Chinezen heb, het grootste deel van de inkomende studenten komt uit dit land. Verder komen er veel studenten uit de VS en Griekenland, maar ook Nederland is goed vertegenwoordigd. De meeste studenten die in het pre-sessional orientation program mee doen, zijn hier voor hun hele bachelor-program of hun graduate-program. De Erasmusstudenten komen in de regel wat later, al hadden we gisteren de eerste bijeenkomst in de dichtsbijzijnde pud, the Charles (vijf minuten lopen!). Dit was erg hilarisch, aangezien er maar een kerel was (voor alle duidelijkheid, ik) en verder maar liefst 12 Duitse studentes. Erg interessant!

De verdeling tussen mannelijke en vrouwelijke studenten is sowiezo erg... interessant, dat is waarschijnlijk het goede woord. In dit programma zijn zo'n veertig mannen, tegenover honderd vrouwen. Ik weet niet of dit overal zo is, maar ik vind 't wel prima zo.

Ik laat het hier nu bij, want ik heb nog een aantal zaken te regelen. Mijn volgende update zal gaan over de fameuze freshers-week, de week waarin alle eerstejaars Engelse studenten komen om zichzelf volledig in een delirium te drinken. Dat moet leuk worden!

The best is yet to come

Vanmorgen werd ik wakker met het nummer 'The Best is Yet to Come' van Frank Sinatra in mijn hoofd. Heerlijk rustig nummer, fijn om op op te staan, en de rest van de dag in je hoofd bij je te dragen. Als dat geen mooie voorbode is voor de komende tijd, dan weet ik 't ook niet! Goed vroeg opgestaan, 5.15 uur, en rustig aan wat de laatste dingen geregeld voor mijn vertrek. M'n pa en ik rond half zeven met de trein vertrokken naar Schiphol, en stonden iets voor achten bij de incheck-balie. Heerlijk voorspoedig, daar houd ik van!


Na mijn koffers te hebben ingecheckt en moed te hebben ingedronken bij de Starbucks (waar m'n pa een véél te grote koffie bestelde ;-) ), voor de laatste keer in lange tijd afscheid genomen. Eenmaal voorbij de douane nog rondgeslenterd bij o.a. de vestiging van 't Rijksmuseum dat daar zit, een aanrader voor iedereen die op zijn vliegtuig zit te wachten. Ik zal eerlijk zijn: het geeft een verrekt vervelend gevoel om zo lang van vrienden en familie weg te gaan. Op dat soort momenten -ingecheckt en nu eindelijk alleen - zie je in dat zo'n vertrek toch een behoorlijke verandering op je leven is. Ik had bijna een jaar naar dit moment toegeleefd, en nu was 't eindelijk daar, een bar idee. Ik heb al met al dan ook goed stil in dat vliegtuig gezeten.


Na een voorspoedige vlucht en een nog voorspoedige uitcheck-procedure, zat ik wederom in de bus naar York. Er is geen beter medicijn tegen het eerder beschreven gevoel dan de glooiende, groene heuvels van Yorkshire. Met de juiste muziek erbij (in dit geval Moby, Kraak & Smaak en Coldplay) krijg ik gelijk weer het fijne gevoel wat ik de weken hiervoor heb gehad. Engeland, yeah baby!


Volgende grote probleem: hoe krijg ik mijn tassen in het hostel? Vorige keer met Bas was 't 15 kilo en waren we met z'n tweeën, nu was ik alleen, en kwam het totaal neer op meer dan 30 kilo. Het lukte opvallend goed. Met een tas op de rug, een op de buik en tas wisselend in de linker- of rechterhand leek ik meer op een Michelin-mannetje dan op een Nederlandse uitwisselingsstudent, maar de bemoedigende 'Cheers mate!'s van de lokale bevolking gaf voldoende motivatie om aan een ruk door te gaan - of althans, bijna in één ruk.


Vandaag verder weinig gedaan. Lekker gelezen, voornamelijk de nouvelle 'After Dark' van Haruk Murakami, een aanrader. Heb hier nog vier ander boeken liggen, dus voldoende literair voer om tot maandag in leven te blijven. Ben uiteraard nog wel even de stad in geweest. Heerlijk om gewoon schel fluitend - Sinatra natuurlijk - de weg te kunnen vinden! Heb hier nog even een nieuwe mobiel gekocht, zodat ik binnen de UK lekker goedkoop kan bellen. Het nummer hiervan is op aanvraag verkrijgbaar. Deze avond met een Spanjaard en Canadese een biertje gedronken, maar verder braaf gebleven. Nu zit ik heerlijk in het hostel stroopwafels te eten uit een Delfs-blauw gekleurd blik; bioscoop-collega's, bedankt daarvoor. Lekker muziekje op de achtergrond, prima omgeving. Maar:

The Best is Yet to Come!

Laatste keren en nieuwe ontwikkelingen

Tijd voor mijn laatste (korte) bericht vanuit Nederland. Aanstaande woensdag vertrek ik om 10.00 uur vanaf Schiphol opnieuw naar Leeds-Bradford. Ik hoop dat alles net zo voorspoedig verloopt als de laatste keer!

De laatste dagen hier in Tiel worden ingevuld met last-minute aanpassingen, het klaarzetten van al mijn spullen en, last but not least, veel en vaak afscheid nemen. Dit klinkt weer véél dramatischer dan 't in werkelijkheid is, en gaat gepaard met lachen, plezier en drank (in willekeurige volgorde). Laatste keer werken in de bios, laatste keer hockey, laatste keer huisetentje, ze zijn allemaal al langsgekomen of komen vandaag langs. En ik vind 't maar wat gezellig! Daarom wil ik hier nog even een ding naar voren brengen: hartstikke bedankt voor jullie tijd, enthousiasme en giften. Het betekent echt veel voor mij, en nu weet ik weer dat ik met een prettig gevoel naar Nederland kan terugkeren.

Tegenover de vele laatste keren staan natuurlijk ook veel nieuwe ontwikkelingen. Zo heb ik mijn Erasmus-award eindelijk binnen, en weet ik op welke kamer ik terecht kom. Het is mijn eerste keus geworden, Goodricke College. Goodricke ligt centraal op de campus, met alle faciliteiten binnen loopafstand, en staat bekend als 'the party college'; ik ben benieuwd!
Bijna alles is nu geregeld, het enige waar ik nu nog op wacht is de bevestiging van mijn vakkenpakket, en af te wachten in welk hockeyteam ik kom te spelen.

Mijn volgende update zal komen uit York, tot dan!

Nog wat links:
http://www.goodricke.co.uk/
http://www.cityofyorkhc.co.uk/

York: Prelude

(Oorspronkelijk gepubliceerd op hyves.nl op 12 augustus 2008)

Het mooie van studeren in Europa is dat je nogal makkelijk naar de plaats van bestemming kan gaan om al wat van de sferen te proeven; iets dat Bas en ik dan ook afgelopen week hebben gedaan. Woensdag de zesde van augustus in alle vroegte (ok, viel wel mee, zes uur, maar zij die mij kennen weten hoe zwaar mij dit valt) om via Schiphol naar Leeds-Bradfort International Airport te reizen.

LBIA is een rustig en klein vliegveld, en we waren dan ook in no-time onderweg naar York. Eenmaal hier hebben we snel ingecheckt in het plaatselijke hostel. Dit verblijf deed mij nog het meest denken aan een trainingskamp voor plaatselijke Mujehadeen, overgoten met een Victoriaan (preuts) sausje. Kortom: overal jonge gasten met (lange) baarden en geen grientje humor.

Zoals te begrijpen is, hebben we hier niet al te lang rondgehangen, er is meer te doen in York! Bas en ik zijn dan ook al snel het centrum ingelopen voor een vroege verkenning van de stad. En wat een stad! Waar we in terecht kwamen was een klein, compact centrum, met overal oude pandjes en leuke winkels. Omdat het er nog zo origineel uitziet, ontkom je niet aan een Japanse invasie. Maar bekijk het zo: als er een horde Japanners met foto-camera rondloopt in een stad, is er in die stad wel genoeg te fotograferen, en dus veel te beleven!

Na een vroeg avondmaal (de gebruikelijke fish-and-chips, echter zonder krant) gingen we terug naar het hostel om ons klaar te maken voor de training bij de plaatselijke hockeyclub. Ik heb namelijk het idee om in Engeland lekker door te blijven hockeyen, en hun eerste training viel schitterend samen met onze korte citytrip. Terwijl we terugliepen, werden we geteisterd door een typisch Brits verschijnsel: regen, en niet zo klein beetje ook. Straten overstroomt, mensen doorweekt, maar wij zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.

De training ging gelukkig gewoon door, het was weer droog en dus mooi weer om te spelen. We werden bij het hostel opgepikt door een van de spelers, Mart, en stonden korte tijd later op het veld. Hockey is in Engeland nét een andere sport dan in Nederland. In NL is de sport veel groter, en voornamelijk op techniek en tactiek ingesteld. De Britten hockeyen minder massaal, en spelen relatief fysiek hockey. Desalniettemin goed mee kunnen draaien met het 1e en 2e team, en daarna met de gasten nog een smakelijke pint gehakt.

Na de training waren we goed gaar, en wilden we vroeg gaan tukken. Daar kwam echter weinig van terecht, doordat een of andere bejaarde hork bij ons op de kamer met zijn gerochel / gesnurk (serieus, met uitschieters boven 100 decibel) ons compleet wakker hield. Zelden moordneigingen gehad, maar dit kwam in de buurt. De tweede dag hebben we dan ook gaar door de stad gelopen.

's Ochtends eerst op de campus van de University of York rondgelopen, en zo een beeld gekregen van de uni. Ik moet zeggen, het ziet er veelbelovend uit! De gebouwen zijn niet ál te mooi, maar alles ligt bij elkaar. Er was geen hond (hoewel, een paar Aziatische studenten die in de zomer niet naar huis gaan) maar ik ben er van overtuigd dat tijdens het collegejaar het hier een gezellige bedoeling is.

De middag hebben we gebruikt om de stad zelf grondiger te verkennen, en 's avonds hebben we hetzelfde gedaan met de pubs. Het bier in York is dan ook goedgekeurd! Gelukkig (voor zowel ons als de sneurkende man) was opa weer verder op doorreis. Dat betekende een heerlijke nacht met toch meerdere uren slaap.

Vrijdag hebben we het rustig aan gedaan, wederom een beetje door de binnenstad gelopen en alle Starbucks/Costa's in kaart gebracht. Het mooie is dat ik er na drie dagen toch al behoorlijk thuis voelde, wat een goed teken was. Na de lunch zijn we rustig aan weer in de richting van LBIA gegaan. Hoewel we hier vertraging hadden, zijn we zonder al te veel problemen weer in respectievelijk Schiphol, Utrecht en Tiel aangekomen. Nu is het weer tijd om Het Grote Wachten (zie eerste blog) door te zetten!

Conclusie: York is top, sneurkende opa's niet